अभिनेत्री शिल्पा पोखरेलले बारुली कम्मर मर्काएका दुइटा गीत अचेल सञ्चारमाध्यममा खूब बज्छन् । सीधासादा दृष्टिले हेर्ने र सुुन्नेले यी दुई गीतमा एउटा समानता देख्लान् । त्यो हो– शिल्पा नाच्नु । अलि धेरै जानकारी राख्नेले एउटै फिल्मका गीत हुन् भन्ठाने होलान् । तर, यी दुइटा गीतमा धेरै समानता छन् । सबैभन्दा उल्लेख्य समानता चोरी हो । ध्यान दिएर हेर्ने  र सुन्ने हो भने छुट्टाछुट्टै घरबाट इँटा, सिमेन्ट र रड चोरेर बनाएको नयाँ घरजस्तो लाग्छन् । साउथ इन्डियन संगीतबाट यसको निर्माण टिम ‘ओतप्रोत’ छ भनेर स्रोतालाई संकेत गर्नै पर्दैन ।

सबैभन्दा धेरै प्रभावित त हिन्दी फिल्म ‘गुन्डे’को गीत ‘तु ने मारी इन्ट्रिया रे, दिलमे बजी घन्टिया रे’बाट रहेछ । यो एउटा गीतबाट दुइटा गीतका लागि हुने थिम चोरिएका छन्, एउटामा संगीत र अर्काेमा शब्द । गीत ‘डोला डोला हातमा’ म्युजिक एरेन्ज गर्दा यसको बेस थिम (टुङ टुङ … घन्टी बजाइएको ) समावेश गरिएको छ । अर्काेमा त गीतकारले ‘घन्टी बज्यो मनको’ भनेर ‘दिलमा बजी घन्टिया’को थिम उतारेका छन् । नेपाली फिल्मका अनुभवी निर्माता छविराज ओझाको फिल्म ‘हवल्दार सुन्तली’को प्रसंग हो यो । गीतको दृश्य सामग्रीको त झन् बिजोग छ । दक्षिण भारतीय विभिन्न फिल्ममा समावेश हुने डान्सका स्टेप र कोरियोग्राफी हुबहु नक्कल गरिएका छन् । आफ्ना फिल्म हेर्न छाडेर दर्शकले आफूमाथि अन्याय गरेको भनेर नथाक्ने नेपाली फिल्मकर्मीले ‘दिल मे बजी घन्टिया’को थिम चोरेर होइन, आफ्नै दिमागको घन्टी पो टाठो बनाउनुपर्छ भन्ने कहिले बुझ्लान् ? पोष्टरदेखि गीतसम्म चोरिएछ, फिल्मको हालत के होला !