प्रियंका चोपडा उम्दा अभिनेत्री हुन् । ‘ब्युटी क्वीनले अभिनय गर्न जान्दैनन्’ भन्ने मान्यतालाई उनले बलिउडमा तोडेकी छिन् । आफ्नो अभिनयलाई उनले निरन्तर रूपमा निखार्दे लगेकी छिन् । ‘अन्दाज’, ‘एतराज’, ‘सात खून माफ’, ‘बर्फी’ र ‘गुन्डे’ जस्ता फिल्ममा उनी अलग–अलग भूमिकामा देखिएकी छिन् । शुक्रवार उनको फिल्म ‘मेरी कोम’ रिलिज भएको छ। यस फिल्ममा आफूले सँगालेका अनुभव उनले एक भारतीय अखबारसँग साटेकी छिन् ।

‘मेरी कोम’को पहिलो पोस्टर निस्कँदा म सुटिङमा थिएँ । ट्वीटरमा एउटा ट्वीट छोडेर सुटिङमा व्यस्त भएँ । तीन घण्टापछि आफ्नो फोन हेर्दा त म छक्कै परेँ । सयौँ म्यासेज आएका थिए, इमेलको त बाढी नै आएको थियो । मान्छेहरूको प्रतिक्रिया देखेर चकित भएँ ।

‘मेरी कोम’ मेरो जीवनको यस्तो फिल्म हो, जसलाई मैले अप्ठ्यारो समयमा सुरु गरेकी थिएँ । बुवा बितेको चार दिनपछि मैले यो फिल्म सुरु गरेकी थिएँ । त्यतिबेला भावानात्मक रूपमा टुटेकी थिएँ । तर, ‘मेरी कोम’को कथा एकदमै प्रेरणादायक छ । यसले मलाई अप्ठ्यारो समयमा पनि काम गर्ने प्रेरणा दियो ।
यस भूमिकालाई साकार पार्न मैले धेरै मेहनत गर्नुपर्छ भन्ने मलाई राम्ररी थाहा थियो । त्यसका लागि म तयार थिएँ । शारीरिक रूपले मेरी कोमजस्तै देखिनका लागि मलाई तीन महिना लाग्यो । यस फिल्मलाई हामीले दुई सेड्युलमा पूरा ग¥यौँ । दोस्रो सेड्युल मेरा बुवा बितेपछि सुरु भयो । बुवा बित्दा म एकदमै दुब्लाएकी थिएँ र आफ्नो सुगठित शारीरिक बनावटका लागि मलाई ट्रेनिङको आवश्यकता थियो । त्यतिबेला म ‘गुन्डे’ फिल्मको सुटिङ गर्दै थिएँ । दिनहुँ बाह्र–तेह्र घण्टा सुटिङ गर्थें । र, राति जिम जान्थेँ । बक्सिङ र जिम गरेर पाँच–छ घण्टा अभ्यास गर्थें । म यति मेहनत गर्थें कि मेरो शरीरको लवण नै सकिएको थियो ।
‘मेरी कोम’मा मसँगै असली बक्सरले काम गरिरहेका थिए । सुटिङका क्रममा उनीहरूलाई फिल्मी फाइटरजस्तै लड्ने अभिनय आउँदैनथ्यो । हानिरहेका छन् भन्ने देखाउनका लागि उनीहरूले पन्च हान्नु नै पथ्र्यो । स्लो मोसनमा सुट गर्दा उनीहरूको पन्चले मेरो शरीरलाई छुनुपथ्र्यो । र, मलाई भने ती पन्चका सामना गर्नु नै पथ्र्याे । एकपटक एक जना फाइटरले मेरो पेटमा बेस्कन पन्च हाने । एकछिनका लागि त मेरो सासै अड्कियो । सासै फेर्न सकिनँ । अनि, एकपटक मेरो हातको हड्डीमा चोट लाग्यो । टाउकोमा कति पन्च खाएँ, गन्ती नै छैन । गर्मीमा मेरो टाउकोमा खटिराहरू आएका थिए । पन्च खाँदा ती फुटे र खूब रगत बग्यो । असाध्यै दुख्यो पनि ।
म खानाको सोखिन मान्छे । ‘मेरी कोम’का लागि मैले खाना बलिदान गर्नुप¥यो । एथलिट लुकका लागि मैले अलग किसिमको आहारा लिनुपथ्र्यो । बोसोयुक्त, चिल्लो, पिरो केही पनि खान पाउँदिनथेँ । अग्ली र पातली भएकाले आफ्ना काँधलाई चौडा पार्नका लागि प्रोटिनयुक्त आहार खानुपथ्र्यो । प्रशिक्षकले मेरो शारीरिक वजनअनुसार सीमित खाना दिन्थे । यसरी खान नपाउँदा तड्पिएकी मैले सुटिङ सकिएको दिन मनग्गे बिरयानी खाएँ ।
म र ‘मेरी कोम’ मिल्ने साथी भएका छौँ अहिले । मेरीको घरमा पाकेको मोटो र सेतो भात मलाई असाध्यै मन पर्छ । उनको घर गएका बेला म भात अवश्य खान्छु । सुटिङताका मैले धेरै पटक मेरीलाई भेटेँ । केही जिज्ञासा भए म उनलाई तुरुन्तै फोन गरिहाल्थेँ । र, उनले मन खोलेर सहयोग गरिन् ।