चर्चित गायक राजेशपायल राईका फ्यान कति होलान् ? फेसबुकको फ्यान पेज १ लाख दुई हजारभन्दा बढीले लाइक गरेका छन्, ट्वीटरमा पनि त्यत्तिकै संख्याले पछ्याइरहेका छन् । राजेश आफैले चारवटा फेसबुक आइडी चलाउछन् र बाँकी ८० भन्दा बढी फेक आइडीमा पनि उत्तिकै लाइक छन् । यो सामाजिक सञ्जालको कुरा भयो, यहाँ नजोडिने र राजेशलाई कहिल्यै नदेखेका थुप्रै स्रोताहरु उनका फ्यान छन् । तीमध्य केही फ्यान उनको सम्पर्कमा पुग्छन् र उनीहरुले सामान्य (असामान्य पनि) हर्कत गर्छन् । राजेशले केही क्रेजी फ्यानका हर्कत सम्झिएका छन् ः

सबैभन्दा महंगो टिप्स
हालसालकै कुरा भएर चाँडो दिमागमा आयो । केही महिनाअघि कार्यक्रमका लागि जापानमा गएको थिएँ । आफ्नो सेड्युल अनुसार गीत गाउँदै गएँ । यही बिचमा दर्शकदीर्घाबाट मेरो गीत ‘निष्ठुरीलाई माया गरी’ भन्ने गाउन अफर आयो । उहाँ यो गीत निकै रुचाउनुहुँदो रहेछ । गीत गाइसक्ने बित्तिकै घोषणा गर्नुभयो, ‘मेरो तर्फबाट १० मान तपाईँलाई ।’ मलाई जापानी ऐन १० मान भनेको १० हजार रुपैयाँसम्म होलाजस्तो लागेको थियो, १ ला रुपैयाँ पो हुँदो रहेछ । भोलीपल्ट फेरि जापानमैं भएको कार्यक्रममा अर्काे एकजनाले ‘यौवनको बाढी हजुर आवेशमा तर्नु हुँदैन’ भन्ने गीतको अफर गर्नुभयो । उहाँले १० वटा फाइभ एस आइफोन दिने घोषणा गर्नुभयो र भोलीपल्ट दिनुभयो । मैले एउटा मात्रै लिएर बाँकी फिर्ता गरिदिएँ ।
फ्यानको क्रेज मापन
चारपाँचवटा गीत रेकर्ड भएको थिए । त्यसमध्य ‘फैलियो माया दुबोसरी’ हिट भइरहेको थियो । यत्तिकैमा गीत गाउनका लागि हङकङ बोलाइयो । एक से एक नाम चलेका गायक÷गायिका मसँग हुनुहुन्थ्यो । म फुच्चे पनि थिएँ । हङकङको कंक्रिटको बिल्डिङ हेर्दै छक्क परेको थिएँ । हामीले कार्यक्रम ग¥यौं, चारपाँचवटा गीत गाएँ । कार्यक्रम सकिएपछि भने लाहुरे मामा छोरी भाञ्जीहरु (युवतीहरु) मसँग झुम्मिए । उनीहरु मसँग बस्ने जे भनेको त्यही मान्ने, फ्यान रे ! मैले पत्याइनँ किनकी पहिलोपल्ट फ्यानको फेला परेको थिएँ । मलाई फ्यानको क्रेज मापन गर्न मन लाग्यो । त्यहाँ रक्सि थियो, मैले भनेको मान्नेले खाइसक्छ भनिदिएँ । उनीहरुले त सटासट पारे । म हेरेको हे¥यै । पछि बोकेर उनीहरुलाई घर पु¥याउन आयोजकलाई हम्मे प¥यो ।
के देखेर पट्टिइछ पाकिस्तानी ?
यो पनि निकै मेरो गायन करियर उकालो चढ्न लागेकै बेलाको कुरा हो । गायक स्व. प्रवीण गुरुङ, शम्भू राई, अभिनेत्री सारंगा श्रेष्ठसँगै म पनि कोरियामा कार्यक्रमका लागि गएको थिएँ । थुप्रै कोरियावासी नेपालीको माझमा एउटी पाकिस्तानी युवती कार्यक्रम हेर्न आएकी रहिछ । ऊ सँगै काम गर्ने नेपाली साथीसँग आएकी ती युवतीले मेरा गीत बुझिन् कि बुझिनन् ! तर, त्यत्रा चर्चित गायकको अघि मलाई पो वान्स मोर भनिन् । त्यो वान्स मोरमा चाहिँ हिन्दी गीत पनि गाउनुप¥यो भन्न थालि । मैले हिन्दी गीत गाउन अस्वीकार गरेँ । तर, पनि उसले अटाग्राफ भन्दै पछ्याइ, उसको होइन उसको साथीको टिसर्टमा आइ लभ यू लेखिदिएको थिएँ । उसले मागेर लगिछ ।
घरमैं पु¥याएर विवाह प्रस्ताव
केही समयअघिको कुरा हो । एकजना फ्यानले फाने गरेको ग¥यै गरिन् । निकैचोटी भेट्ने चाह ब्यक्त गरिन् । अत्ति भएपछि दरवारमार्गस्थित एक रेस्टुरेन्टमा भेटें । उनले गिफ्ट दिइन्, त्यो चाहिँ अर्कै साथीले दिएको बताइन् । उनले कुरा गर्दै जाँदा आफ्नो आमा झन् ठूलो फ्यान भएको बताइन् । आमाका लागि एकपटक घरमैं पुगेर फर्किने प्रस्ताव राखिन् । त्यत्रो ठूलो वयस्क फ्यानको आदर किन नगर्नु भनेर घरमैं गएँ । उनले मलाई समयसँगै चल्नु भनेर घडी दिएकी थिइन् र मनको लेख्नु भनेर डायरी र कलम । म यो शन्देशबाट भावुक भएको थिएँ । उनकी आमाले पो भनिन्, उपहार तिनैले दिएको र विवाह गर्न चाहेको कुरा । तुरुन्तै डिसिजन गर्ने कुरा भएन, म विचार गरौंला भनेर निस्किएँ । तर, त्यो प्रस्तावबारे कहिल्यै बिचार गरिएन ।
बढी नै बोर
फ्यानका कारण हामी छौं । हाम्रौ सम्पत्ति भनेकै हामीलाई माया गर्ने मान्छे हुन् । यति हुँदा हुँदै पनि कुनै फ्यानका कारण दिक्क हुनुपर्छ । एकजना जापान र एकजना बुटवलका युवती फ्यान हुनुहुन्छ । उहाँको फोन उठाउने हो भने २४ घन्टामा १२ घन्टा छुट्याए भो । किनभने प्रत्येक घन्टामा फोन आइरहन्छ, जसले गर्दा कहिलेकाहिँ बोर भइन्छ । कतिचोटी यसरी फोन गर्दा आत्मीयता घट्ने बताइसकेँ, तर मान्नुभएको छैन (यतिबेलासम्म एउटै नामबाट तीनचोटी फोन आइसकेको थिएँ ) यी तपाईँले पनि देखिसक्नुभयो । नउठाउन्जेलसम्म हैरान ।
दिदिबहिनी नै क्रेजी
झापातिरका दुई दिदिबहिनी छन्, पूर्वमा मेरो जहाँ कार्यक्रम भएपनि स्कुटी कुखाएर पुगिहाल्ने । एकजना प्लस टू र एकजना ९ कक्षामा पढ्छन् । उनीहरु मेरा सबै कार्यक्रम देखिएपछि कुरा भएको थियो । उनीहरुले मेरो ठूलो फ्यान भएको बताए । उनीहरु मेरा कार्यक्रममा नियमित हुन थालेको निकै भइसकेको छ ।
बेलडाँगीको जनमास र महेन्द्रनगरका चुरा
अहिलेसम्मको गायन करियरमा निकै ठाउँमा कार्यक्रम गरियो । स्टेजमा आएर चुम्ने, अंगाल मार्ने जस्ता कुराहरु धेरै भोगिए । तर, झापाको बेलडाँगीमा मेरो कार्यक्रमका लागि उर्लिएको जनलहर कहिल्यै भुल्नेछैन । किनभने प्रहरीलाई नै मास कन्ट्रोल गर्न गोली चलाउने धम्की दिनु परेको थियो । त्यसैगरी महेन्द्रनगरको कार्यक्रममा स्टेजमा फूल, रुमाल र चुराको ठूलै थुप्रो बनेको थियो । प्रशंसकले चश्मा र मोबाइल पनि स्टेजमा गिफ्ट भन्दै हु¥याउन थालेपपछि आयोजकले रोकेको थियो । ती फूल, चुरा, रुमाल र अरु सामग्री जम्मा गर्ने हो भने एक डोको पो हुन्थ्यो कि !
ब्लडले लेखेको लेटर
भर्खरै हिट हुन लागेको समयको कुरा हो यो । मलाई एकजना फ्यानले ब्लडले लेटर लेखेर पठाइन् । अचम्म लाग्यो, यति साह्रो क्रेजी फ्यान अहिल्यै त नहुनपर्ने । मैले अग्रजहरुलाई सेयर गरें, मलाई त फ्यानले यस्तो लेटेर पठाए नि भनेर । जसलाई सेयर गरेको थिएँ । उहाँले भन्नुभयो, ‘आफ्नै ब्लडले होइन होला, भैंसीको हुनसक्छ मलाई त अहिलेसम्म आएको छैन ।’ मलाई त्यस्तै होला क्या रे जस्तो लाग्यो । पछि डेरा सर्दा कता परेछ कता ! नत्र अहिले टेस्ट गराउँथेँ ।

डिबी खड्कासँगको कुारकानीमा आधारित